Specyfikacje sześciokątnych nakrętek kołnierzowych z kołnierzami metalowymi lub niemetalowymi są określone w normie DIN 6923. Powszechne jest międzynarodowe stosowanie i uznanie tej niemieckiej normy.
Istnieją dwie powszechnie akceptowane na całym świecie normy dotyczące nakrętek sześciokątnych: ISO 4032 i DIN 934. Istnieją różne różnice między tymi dwiema normami, mimo że służą one temu samemu ogólnemu celowi.
Do mocowania śrub, wkrętów lub kołków często stosuje się rodzaj łącznika zwany kompletną nakrętką sześciokątną. Środek sześciobocznego obiektu zawiera gwintowany otwór pasujący do gwintu śruby lub wkrętu, z którym jest używany. Wykończenie nakrętki jest zwykle gładkie lub pokryte warstwą cynku, która zapewnia ochronę przed rdzą i korozją.
Specyfikacja nakrętek sześciokątnych z gwintem metrycznym to DIN 934. Norma obejmuje nakrętki w zakresie rozmiarów od M1,6 do M64. Ponieważ gatunek jest zwykle definiowany oddzielnie dla śruby lub kołka stosowanego z nakrętką, norma DIN 934 nie określa konkretnego gatunku materiału nakrętki. Gatunki nakrętek sześciokątnych wyróżniają się przede wszystkim oznaczeniami na nakrętce, przy czym najczęściej stosowane są klasy 8, 5 i 2.
Naruty to części, które są przykręcane śrubami lub wkrętami, aby uzyskać efekt dokręcania. Jeden komponent, z którego muszą korzystać wszystkie maszyny produkcyjne, dzieli się na stal węglową, stal nierdzewną, metale nieżelazne (takie jak miedź) itp. Kilka rodzajów.
Śruby: Części mechaniczne, cylindryczne łączniki gwintowane z nakrętkami. Klasa łączników składająca się z łba i śruby (cylinder z gwintem zewnętrznym) w połączeniu z nakrętką do mocowania dwóch części z otworem przelotowym.
